پایگاه خبری هنر هشتم ـ محمود حق وردی ـ روحانی از روابط عمومی ها خواست سوال هایی که از سوی مردم مطرح می شود را به سرعت پاسخ بدهند. ولی مسئله ای که در حدود و اختیارات روابط عمومی ها نباید از خاطر ببریم این است:
روابط عمومی ها در ساختار سازمانی، جایگاه محکمی ندارند و حتی با تغییراتی که در سطح وزارتخانه ها و سازمان ها در تغییر این جایگاه از اداره کل روابط عمومی به مرکز اطلاع رسانی اتفاق افتاد هم کمکی به تقویت جایگاه این واحد، نشد.
فعالیت روابط عمومی ها در فضای مجازی، تعریف شده نیست و بسته به سلیقه مدیران دستگاه ها و دانش کارشناسان روابط عمومی، این نوع اقدامات به صورت جسته و گریخته و بسیار محدود انجام می شود.
در اینکه خدمات و فعالیت های دستگاه های دولتی به خوبی معرفی نمی شوند، هیچ تردیدی نیست، اما بدنه دستگاه های دولتی در برابر هر نوع فضای تعاملی بسیار مقاوم است. پیشنهاد و استقرار هر نوع ساختاری از سوی روابط عمومی ها که سازمان ها را به پاسخگویی وادار کند، با مقاومت و رد پیشنهاد مواجه می شود.
بهترین انگیزه برای هر روابط عمومی، در نظر گرفتن جایگاهی مساوی با سایر واحدهای سازمانی است. شنیدن پیشنهادها، هموار کردن ارتباط با همکاران و مشتریان و ایجاد فضای کار مناسب، از هر نوع عامل انگیزه بخش، مؤثرتر است و قائلم تا زمانی که وزارتخانه ها و سازمان ها، توانمندی های ارتباطی و رسانه ای روابط عمومی را باور نکنند، همیشه روابط عمومی مثل امروز در جایگاه بدهکار خواهد بود.
ابتکار عمل در فضای رسانه‌ای، دادن مجوز برای حضور در شبکه های اجتماعی و عدم هراس از ارتباط مستقیم با مردم، آن چیزی است که من از صحبت های روحانی استنباط کردم، ولی نگاهی به دامنه اختیارات روابط عمومی ها بیندازیم که تا چه اندازه به جای اختیارات، برای آن ها محدودیت ایجاد شده است.
با بدنه موجود روابط عمومی دستگاه های حاکمیتی، هیچ امیدی به تغییر سبک یا ارتقای سطح اطلاع رسانی سازمان ها نمی بینم و مادامی که امکانات و اختیارات فعلی، داشته های روابط عمومی ها باشد، مثل این است از یک کودک ۱۰ ساله بخواهیم در لیگ برتر برای تیم‌مان، گلزنی کند.
