تراشه های مغزی دستگاه هایی هیجان انگیز هستند که سیگنال های الکتریکی مغز را به دستورات کنترل برای دستگاه های خارجی ترجمه می کنند.

شرکت سینکرون با رویکرد جدید و کم‌تهاجمی خود در زمینه کاشت این تراشه‌ها، توانسته توجهات زیادی را به خود جلب کند.

سینکرون از یک روش نوآورانه به نام “استنت رود” استفاده می کند که طی آن یک مجموعه تخصصی از الکترودها درون رگ خونی نزدیک قشر حرکتی مغز قرار داده می شوند. این کار از طریق جراحی ساده ای روی رگ گردنی داخلی انجام می شود و دسترسی به ناحیه مسئول کنترل حرکات عضلانی را ممکن می سازد.

رویکرد کم تهاجمی سینکرون مزیت بزرگی محسوب می شود، زیرا در مقایسه با روش های جراحی سنگین که در آنها جمجمه باز می شود، ریسک کمتر و دوره نقاهت کوتاه تری دارد. این امر می تواند در آینده، فناوری تراشه های مغزی را بسیار در دسترس تر و کاربرپسندتر سازد.

کاربردهای بالقوه این فناوری بسیار امیدوارکننده است. تصور کنید افرادی که به دلیل فلج یا سایر شرایط عصبی، محدودیت حرکتی دارند، بتوانند تنها با فکر کردن، با دستگاه ها تعامل کنند یا ارتباط برقرار کنند. یا حتی افراد سالم بتوانند با قدرت ذهن، اشیا را کنترل کرده و تجربه های واقعیت مجازی، دستگاه های هوشمند خانگی یا اندام های مصنوعی را فراگیرتر مدیریت نمایند.

توسعه این فناوری البته با چالش هایی نیز روبرو است؛ از افزایش دقت و توسعه کنترل گرفته تا کاهش هزینه ها و رعایت مسائل حقوقی و اخلاقی. اما با وجود این موانع، سینکرون توانسته با جذب حمایت های مالی کلان از افرادی همچون بیل گیتس و جف بزوس، و کسب تاییدیه اداره غذا و داروی آمریکا، گام های مهمی در پیشبرد این فناوری بردارد.

تراشه های مغزی یا رابط های مغز-کامپیوتر آینده ای امیدبخش را نوید می دهند؛ دنیایی که در آن مرز میان انسان و ماشین کمرنگ تر شده و کنترل محیط پیرامون تنها با افکار میسر خواهد بود. البته همگام با این پیشرفت ها، نیاز به قوانین شفاف برای حفاظت از حقوق بیماران و جلوگیری از سوءاستفاده های احتمالی اهمیت ویژه ای خواهد داشت.