«سلام و… نه، امروز دیروز است / نه من / آن شاعری که دیروز / از فردایی می‌سرود که / امروز نیست.
از سال ۱۳۴۲ که به مهر‌بانی استادم گرامی‌یاد فریدون مشیری در رادیو سرودن ترانه را تجربه می‌کردم تا امروز، هرگز از تشویقی مغرور و از انتقادی دلگیر نشده‌ام. در حال حاضر هم با همه تلخی‌هایی که در شورا تحمل می‌کنم، دوست ندارم گله‌مند شرایط باشم. اما صادقانه اعتراف می‌کنم که در جوانی اگر ذات کلام در بیان را به درستی نمی‌شناختم، در مسیر تا هفتاد‌وشش سالگی اندکی شاید آموخته باشم.
لبم عطش‌زده‌ی بوسه نیست حرف بزن / شنیدنت عطشِ روح را می‌افزاید
متاسفانه روزگاری را می‌گذرانیم که برای تخریب «موسیقی» رندانه دارند ارج باید و نبایدهای کلمه در ترانه را از باورهامان می‌ربایند. من با آگاهی اشتباهم از قبول ریاست شورای ترانه نه به‌دلیل این که شش ماه است کارشناسانش هم حقوقی دریافت نکرده‌اند. فقط به این دلیل که دیگر مزاحم ترانه‌های ضعیف نباشم، با شرم خداحافظی می‌کنم.»
شورای شعر دفتر موسیقی در هفته‌های گذشته بارها مورد انتقاد قرار گرفت. ماجرای پرخبر حمید هیراد و آلبوم «ابراهیم» محسن چاوشی مواردی بودند که به شدت خبرساز شدند.
