به گزارش پایگاه خبری هنر هشتم؛ شبکه‌های اجتماعی صرفا مجازی تعریف کاملی برای گستره انواع شبکه‌های اجتماعی بالقوه و بالفعل در جهان امروز نیست. امروزه مبتنی بر پارادایم دوفضایی‌شدن (عاملی، ۱۳۸۲ الف، ب. و ج.، ۱۳۸۳، الف؛ ب. و ج. و ۱۳۹۷). می‌توان از شبکه‌های اجتماعی مبتنی بر ارتباطات چهره به چهره، شبکه‌های اجتماعی مبتنی بر ارتباطات انسانی مجازی، شبکه‌های اجتماعی مبتنی بر ارتباطات خودکار مجازی، شبکه‌های اجتماعی مبتنی بر ارتباطات وب معنایی، و… یاد کرد.

در بستر ارتباطات شبکه ای، امکان شکل گیری انواع جدیدی از ارتباطات بوجود آمده است که امکان شکل گیری روابط‌عمومی‌های جدید از یک طرف و از طرف دیگر رسانه‌های اجتماعی با ظرفیت رسمی و غیر رسمی را فراهم آورده است. ارتباطات شبکه‌ای دو فضایی انواعی از روابط بین فضای واقعی و فضای مجازی را شکل داده‌اند که برآیند، توسعه فراگیر ارتباطات است.

در چنین بستری توسعه محتوا نیز یک امر گریز ناپذیر است. محتوای رسانه‌ای که در گذشته یک امر رسمی، شناسنامه دار، حرفه‌ای با استانداردهای ژورنالیسم رسانه‌ای بود، تبدیل به ظرفیت امکان “تولید همه کاربران” شده است. منبع شدن انبوه کاربران برای تولید محتوا و خبر، خطر توسعه اخبار جعلی، ضعیف و دستکاری شده را افزایش داده است.