به گزارش پایکاه خبری هنر هشتم، به نقل از شارا، آموزش سازمانی در پیوند با فناوری های جدید، از یک سو بر آموزش سازمانی در مورد فناوری های دیجیتال تمرکز دارد که به مدیریت سواد مجازی و مهارت های دیجیتال کارکنان در استفاده و کاربرد فناوری های دیجیتال می پردازد. از سوی دیگر متمرکز بر فناوری های دیجیتال است که برای پشتیبانی از آموزش سازمانی طراحی شده اند و به عنوان توانمندساز یادگیری سازمانی عمل می کنند (رابی و دیگران، ۲۰۰۰).

مدیریت آموزش و رفتار سازمانی در مدیریت یکپارچه روابط عمومی در چارچوب جهان بینی اسلامی، حول محورهای عقلانیت و خردگرایی، آگاهی بخشی، حقیقت‌جویی و حقیقت‌گرایی، ژرف‌اندیشی و تعمق اندیشه، پرسشگری، محیط‌شناسی، معرفت‌افزایی و فراگیری دانش، دانش‌اندوزی تخصصی، تعاملات میان‌رشته‌ای و درون‌رشته‌ای، استمداد علمی و تجربی، محتواشناسی، تجربه‌‌گرایی و تجربه‌اندوزی، مهارت‌افزایی اجتماعی و احترام‌مداری هنجاری تنظیم می شود.

رفتار روابط عمومی ها در فضای مجازی، به دلیل حذف ارتباطات چهره به چهره و زبان بدن در فرایند ارتباطات، تفاوت های فرهنگی، جغرافیایی و زبانی، ممکن است با تعارضاتی مواجه شود. در سطح درون سازمانی، ممکن است تیم های پژوهشی روابط عمومی ها به صورت مجازی فعالیت داشته باشند و بدون نیاز به حضور فیزیکی با یکدیگر تعامل داشته باشند و یا دیگر بخش های روابط عمومی به صورت الکترونیکی در ارتباط باشند. در چنین مواردی، مدیریت تعارض، تعامل و تبادل داده بخشی از استراتژی روابط عمومی هاست. تعارض به معنای «آگاهی افراد از تفاوت ها، عدم تطابق ها و اختلافاتشان در زمینه تمایلاتشان است» (پانتلی و سوکالینگام (۲۰۰۵).

تعارضی که عملکرد سازمان را متأثر کند و مانعی در جهت تحقق اهداف سازمان باشد، نیاز به مدیریت دارد. سه نوع تعارض روی عملکرد کار مجازی روابط عمومی ها اثرگذار هستند که شامل ۱) تعارض رابطه ، ۲) تعارض وظیفه و ۳) تعارض فرایند است (ویکفیلد و دیگران، ۲۰۰۸). تعارض وظیفه و فرایند در ارتباط با وظایف کاری بوده و به تفاوت نگرش به وظایف شغلی اشاره دارند، اما تعارض رابطه ای متمرکز بر ارتباطات میان فردی اعضاء بوده و به احساس ناامیدی، عدم اعتماد یا تفاوت ارزشی و رفتاری افراد اشاره می کند (فورومو، ۲۰۰۹).