طی مطالعه‌ای جدید با حضور بیش از ۱۰۰ هزار شرکت‌کننده، افراد به مدت یک هفته از دستگاه کنترل فعالیت استفاده کردند، اما فقط شش دقیقه از اطلاعات پیاده‌روی روزانه فرد کافی بود تا پژوهشگران بتوانند خطر مرگ او را ظرف پنج سال آینده پیش‌بینی کنند.

به گزارش ایندیپندنت، به غیر از اطلاعات جمعیت‌شناختی کاربر، سرعت راه رفتن را نیز می‌توان به‌وسیله گوشی به‌دست آورد و در الگوریتمی برای پیش‌بینی نرخ مرگ‌ومیر استفاده کرد؛ تقریبا ۲ درصد میانسالان و سالخوردگان در این مطالعه در سال‌های بعد جان خود را از دست دادند.

نویسندگان این مطالعه می‌گویند: «نتایج ما نشان می‌دهد که سنجش غیرفعال با حسگرهای حرکتی، دقتی مشابه سنجش فعال سرعت راه رفتن و شتاب گام برداشتن دارد. روش‌های مقیاس‌پذیر ما مسیری عملی به سمت غربالگری ملی خطرات سلامتی ارائه می‌دهد.»

شرکت‌کنندگان در این مطالعه حسگرهای حرکتی را روی مچ دستشان نصب کردند، به گفته پژوهشگران همان داده‌ها را می‌توان با استفاده از گوشی‌های ارزان‌قیمت نیز به‌دست آورد، چون شتاب‌سنج آن‌ها نیز به قدر کافی برای جمع‌آوری داده‌ها کارایی دارد و «حتی ارزان‌ترین گوشی‌های تاشو هم حسگرهای حرکتی دارند.»

به پیشنهاد پژوهشگران این کار در کشورهای فقیرتر هم کاربرد دارد، حتی در جنوب صحرای آفریقا که تقریبا ۴۸ درصد مردم گوشی هوشمند دارند. در بریتانیا ۹۲ درصد مردم گوشی هوشمند دارند.

در مجموع، دو روش اصلی برای اندازه‌گیری فعالیت بدنی وجود دارد؛ خود‌اظهاری با پرسشنامه یا پیاده‌روی در مسافتی ثابت و جمع‌آوری غیرفعال داده‌ها به‌وسیله حسگر. به گفته پژوهشگران مشکل راه اول این است که «قیاس در سطح جامع مشکل‌ساز است، چون نمی‌توان افراد زیادی را وادار کرد تا کارهای لازم را به روال عادی انجام بدهند.»

اما پژوهش‌های مبتنی بر حسگر، مزیت بزرگی دارد، چون به تغییر فعالیت‌های روزمره افراد نیاز ندارد.

* این مطالعه در نشریه پلوس دیجیتال هلث منتشر شده است.