بر اساس پژوهشی تازه، آزمایش روشی جدیدی برای تحریک الکتریکی چشم در نمونه‌های حیوانی نشان داده است که می‌تواند علائم شبه‌افسردگی را تسکین دهد و عملکرد شناختی را بهبود بخشد.

این یافته‌ها که اخیرا در نشریه‌های برین استمیولیشن (Brain Stimulation) و انالز آو نیویورک آکادمی آو ساینس (Annals of the New York Academy of Sciences) منتشر شده است ممکن است به راه‌های جایگزین برای درمان بیماری‌های اعصاب و روان مانند زوال عقل (دمانس) و افسردگی منجر شود.

پژوهش‌های پیشین نشان داده‌اند که تحریک عمیق مغز در قشر پیش‌پیشانی در مغز حیوانات می‌تواند نشانه‌های افسردگی را تسکین دهد و عملکرد حافظه را بهبود بخشد.

با این حال، محققان متذکر شدند چنین روش‌های تهاجمی نیازمند جراحی است تا الکترودهایی داخل مغز قرار داده شود که خود ممکن است عوارض جانبی جدی مانند عفونت و سایر پیامدهای جراحی ایجاد کند.

به گفته دانشمندان، از جمله دانشمندان دانشگاه هنگ‌کنگ (HKUMed) و دانشگاه سیتی هنگ‌کنگ (CityU)، اما اکنون روشی برای تحریک سطح قرنیه چشم می‌تواند غیرتهاجمی باشد و همچنین آثار «قابل توجه» شبه ضد‌افسردگی در پی داشته باشد و در نمونه حیوانی، هورمون‌های اضطراب را کاهش داده است.

این روش باعث بیان ژن‌های دخیل در رشد و نمو سلول‌های هیپوکامپ مغز می‌شود‌ــ ناحیه‌ای در مغز که در یادگیری و حافظه دخیل است.

به گفته پژوهشگران، روش تحریک غیرتهاجمی در موش‌ها نیز عملکرد حافظه را به میزان قابل ملاحظه‌ای بهبود بخشید و رسوب آمیلویید بتا در هیپوکامپ را‌ـ که یکی از نشانه‌های بیماری آلزایمر است‌ـ کاهش داد.

دانشمندان در یکی از پژوهش‌ها نوشته‌اند: «یافته‌های کلی ساز‌و‌کار احتمالی نوروپلاستیسیتی (انعطاف‌پذیری عصبی) آثار ضد شبه‌افسردگی تی‌ئی‌اس (TES) (تحریک الکتریکی فرا‌قرنیه‌ای) را نشان‌ می‌دهند.»

لین چان لای-هنگ، نویسنده همکار در این پژوهش، متذکر شد که اگر تی‌ئی‌اس، روش غیرتهاجمی که ابتدا برای درمان بیماری‌های چشمی ایجاد شده بود، برای درمان بیماری‌های اعصاب و روان به کار رود، «یک پیشرفت علمی مهم» خواهد بود.

دکتر چان یینگ-شینگ، نویسنده دیگر این پژوهش، گفت: «یافته‌های این تحقیق راه را برای ایجاد فرصت‌های درمانی جدید برای بیماران مبتلا به زوال عقل و افسردگی مقاوم به درمان هموار می‌کند. با این حال، باید آزمایش‌های بالینی برای تایید اثربخشی و ایمنی صورت گیرد.»

دانشمندان در این پژوهش نوشتند: «این یافته‌ها به‌طور کلی تحقیق بیشتر در مورد تی‌ئی‌اس به‌عنوان درمان احتمالی اختلال شناختی و مطالعات افزارگانی آثار تی‌ئی‌اس در دیگر مدل‌های زوال عقل را تایید می‌کند.»