دانشمندان دانشگاه میشیگان در ایالات متحده، موج ناگهانی از فعالیت را در مغز دو نفر در حالی که حال طی فرایند گذار به سمت مرگ بودند تشخیص دادند.

به نقل از ساینس‌آلرت، این پدیده شبیه فعالیت‌های تکانه‌ای مغزی بود که قبلاً در حیواناتی که قلب آنها از تپش بازمانده بود دیده شده بود.

ثبت آن لحظات پایانی و زودگذر کار بسیار ارزشمندی است، و به قدری نادر است که ما نمی‌دانیم وقتی مغز به سمت سکوت همیشگی می‌رود چه اتفاقی می‌افتد.

در همین سال گذشته بود که دانشمندان برای اولین بار امواج مغزی یک فرد در حال مرگ را با جزییات قابل توجهی ثبت کردند. در شرایط تراژیک، آنها به طور اتفاقی یک افزایش چشمگیر در نوع خاصی از فعالیت مغز، به نام امواج گاما، همراه با تغییرات در فرکانس‌های دیگر ثبت کردند.

این مطالعه جدید انفجار مشابهی از فعالیت گامای زودگذر را در دو نفر از چهار بیمار که دستگاه‌های حمایت از زندگی از آنها جدا شد گزارش می‌کند.

از سال ۲۰۱۳، جیمو بورجیگین، متخصص مغز و اعصاب و همکارانش در حال بررسی شباهت‌هایی در مغز انسان در حال مرگ با آنچه در موش‌ها پس از ایست قلبی القا شده یافتند، بودند. آنها استدلال کردند که شعله‌های کوتاه فعالیت مغزی که بسیار بالاتر از سطح بیداری حیوانات بودند را مشاهده کردند، که ممکن است سوسوهای بیولوژیکی تجربیات نزدیک به مرگ گزارش شده توسط بسیاری از نجات‌یافتگان از ایست قلبی باشد.

بورجیگین و همکارانش در مقاله جدید خود نوشته‌اند: «این یافته‌ها ما را بر آن داشت تا فعالیت عصبی مغز را در بیماران در حال مرگ قبل و بعد از قطع بالینی دستگاه‌های حمایت تنفسی بررسی کنیم».

این تیم مواردی را از میشیگان مدیسین، مرکز پزشکی آکادمیک دانشگاه میشیگان، از بیمارانی که از سال ۲۰۱۴ در بخش مراقبت‌های ویژه عصبی جان خود را از دست دادند، بررسی کردند.

در دو نفر از چهار بیمار مبتلا به کما که آنها شناسایی کردند، در حالی که پزشکان هنوز وضعیت آنها را پس از ایست قلبی یا خونریزی مغزی زیر نظر داشتند فوت کردند، نوارهای مغزی ثبت‌شده انفجار شدید امواج گاما را در یک قسمت از مغز نشان داد که در پیوندهای دوربرد در هر دو نیمکره پراکنده شده بودند.

یک متخصص تشنج تایید کرد که اینها اثرات پس از تشنج نبوده و باعث شد تیم تحقیقاتی به این باور برسد که ممکن است به یک نشانگر احتمالی هوشیاری، یعنی حس آگاهی از محیط اطرافمان که از آشفتگی درهم‌پیچیده‌ سلول‌های مغز در سر ما نشات می‌گیرد دست یافته باشند.

برخی معتقدند این واکنش‌ها ممکن است پاسخی عصبی به تنش رویدادهای قلبی باشد که ناشی از تهی شدن ناگهانی مغز را از اکسیژن است.

در سوابق تقریباً ۱۰ ساله‌ای که این تیم بررسی کرد در تنها دو نفر از چهار بیمار افزایش گاما مشاهده شد، و این با هیپوکسی (فقدان اکسیژن) گسترده در سراسر مغز همراه بود.