پایگاه خبری هنر هشتم؛ عناصر اصلی وجودی روابط عمومی را ارتباط و اطلاعات و سرشت آن را جریان اطلاعات تشکیل می‌دهد. ارتباط و ارتباطات در روابط‌عمومی راهبردی است؛ یعنی روابط عمومی باید مدیریت جریان اطلاعات را براساس ملاحظه نقاط ضعف‌وقوت درونی سازمان وشرکت متبوعه و تهدید وفرصت بیرونی آن انجام دهد. روابط عمومی از طریق اطلاع‌یابی و اطلاع‌رسانی در قلب فعالیت‌های ارتباطی و اطلاعاتی سازمان وشرکت قرارمی‌گیرد و باید دو اقدام اساسی را صورت دهد. اعتمادعمومی را در سازمان به دست آورد و انگیزه لازم را برای مشارکت در فرایندهای اطلاع یابی و اطلاع رسانی در مدیران و کارشناسان ایجاد کند. شبکه ای شدن ارتباطات اجتماعی و ارتباطات سازمانی باعث تغییر سرشت وجودی روابط عمومی نمی شود، بلکه سازوکارها و روندهای کاری آن را تغییر می دهد. به عبارت دیگر، روابط عمومی در ارتباطات شبکه‌ای، باید هوشمندتر، سریع‌تر، آگاه‌تر، رقابت پذیرتر و حرفه ای‌تر باشد. این روابط عمومی باید نظام پاسخگویی خود را متنوع و تقویت و از سازوکارها و رویه های مورد نیاز در عرصه ارتباطات شبکه ای استفاده کند. فعالیت های روابط عمومی در این دوران در رسانه ها و شبکه های اجتماعی متمرکز می شود، درعین حال مسئولان این حرفه از هیچ یک از رسانه‌های دیگر و حتی ارتباط سنتی غفلت نمی ورزند. ویژگی دیگر انعطاف پذیری در فعالیت ها و برخورداری از خلاقیت وابتکار است. در ارتباطات شبکه ای و دنیای رسانه های اجتماعی، مدیران عامل مایکروسافت، اپل، فیس بوک، اوبر و هزاران شرکت استارت اپی و فین تکی و کارآفرینان جامعه اطلاعات، حاکمان مطلق هستند و می توانند ساختارهای تولیدی را در همه عرصه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی تغییر دهند. روابط عمومی شبکه ای، روابط عمومی ساختارشکن و تأمین کننده نیازهای رو به توسعه و تحول مشتریان درونی و بیرونی سازمان و شرکت است.
روابط عمومی در دنیای رسانه‌های اجتماعی، فین تک‌ها و استارت‌اپ‌ها، روابط‌عمومی پویا، ارزش‌آفرین و بازتولیدکننده ارزش‌های سنتی ماندگار و قابل استفاده در سازمان ها و شرکت هایی است که حقیقت تغییرات جهان را به خوبی درک کرده اند! به عبارت دیگر، بیشترین مشغله ارتباطات جمعی و روابط عمومی در دنیای ارتباطات شبکه‌ای، قالب‌بندی دوباره ارزش‌ها و سرمایه های اجتماعی در اشکال جدید بازنمایی است. روابط عمومی شبکه ای برخلاف روابط عمومی دهه های نخست سده بیستم، به گزینش ارزش‌هایی می پردازد که ظرفیت های نوینی برای رقابت و تولیدجهانی ایجادمی کنند و به عنوان مثال کشورهایی با ساختارهای سنتی نظیر ژاپن، کره جنوبی، مالزی، تایوان، سنگاپور و ده ها کشور نظیر این ها را به هماوردان جهانی تبدیل می‌کند. روابط عمومی از سرمایه های اجتماعی برای برانگیختن حس رقابت پذیری، خلاقیت ونوآوری و تولید متکی به اطلاعات و فناوری اطلاعات استفاده می کند. در ژاپن و کره جنوبی و مانند اینها ارزش های سنتی ازبین نمی‌روند، بلکه در رقابت با جهانیان، ارزش هایی مورد توجه بیشتر قرارمی گیرند که جنبه پذیرش جهانی بیشتری دارند.
روابط عمومی ها با تکیه بر نیازهای زیبایی شناختی مردم عصر اطلاعات در جامعه اطلاعات، چنان توفانی از تنوع و گوناگونی را به راه می اندازد که مردم سراسر جهان به فراخور سلایق و علایق خود از محصولات شرکت های متبوعه بهره گیری کنند. نکته حائزاهمیت دیگر این روابط عمومی این است که سلائق مختلف و اندیشه های متنوع از سوی این روابط عمومی به رسمیت شناخته می شود و بنابراین همه ذینفعان از فرصت های برابر برخوردار می شوند تا روابط عمومی، با هم افزایی آن ها نیرو وظرفیت رقابتی سازمان وشرکت را افزایش داده و به سطح جهانی ارتقا دهد. بی‌تردید روابط‌عمومی شبکه‌ای به یک اصل انکارناپذیر پایبند است: همه چیز را همگان دانند! و این همگان جز از طریق همکاری، همدلی، رقابت‌پذیری و خلاقیت ره به جایی نمی برند.
شبکه‌ای شدن از اساس با هر نوع تمرکز مغایرت دارد! در رسانه‌های شبکه‌ای اساساً امکان تمرکز وجود ندارد. شبکه‌ای شدن به قول مانوئل‌کستلز صاحب‌نظر بزرگ ارتباطات اجتماعی به معنای اهمیت یافتن زیاد اقتدار اقناعی و تأمین نیازهای فزاینده مردم در عصر اطلاعات با تکیه بر مزیت‌های رقابتی، بدون هیچ امکان کنترل متمرکز است. ارتباطات اجتماعی و به تبع آن، روابط عمومی شبکه‌ای، یعنی رقابت برای اقناع، تولید ارزش و ارزش افزوده! هرچه سازمان ها در این میدان پررقابت از مزیت‌های رقابتی و اقتدار اقناعی بیشتر و توان تولید متنوع‌تر و سهل‌الوصول‌تر برخوردار باشند از جایگاه ممتازتری در کهکشان رقابتی امروز برخوردارند. اقتدارسازمان امروزی بیشتر از طریق توانمندی‌هایش در تولید محصولات وخدمات با کیفیت، خلاقانه و جذاب حاصل می‌شود. روابط عمومی در این عرصه تنها واسطه افراد و گروه ها با سلائق مختلف و به منظور ایجاد مفاهمه است. روابط عمومی ابزارهای گفتگوی کاربرانی را فراهم می‌کند که خود به یک رسانه در شبکه‌ای از گره‌های انسانی تبدیل شده اند. روابط عمومی با فراهم کردن زمینه برخورداری همه عناصرسازمانی از اطلاعات ویژه به آن ها کمک می کند که با همه توان در فرایندهای اداره سازمان مشارکت جویند و در عین حفظ دیدگاه منحصربه فرد و هوشیاری نسبت به مشتریان، لحظه ای از تعهدشان به پیشرفت سازمان غفلت نورزند. درعین حال، همه ما از این واقعیت آگاهیم که در محیط های کاری متنوع عصراطلاعات، فشارهای روانی ناشی از شوک ها و سیل های فرهنگی، می تواند به اختلالات روحی ما بینجامد و تعارضات فرهنگی دارای پیامدهای کم وبیش شناخته شده ای را ایجاد کند که ممکن است سازمان را دچار بحران هویتی کند. بنابراین بهترین راه حل این مشکل به رسمیت شناختن تنوع سلیقه ها و لزوم گفتگوی فرهنگی است؛ زیرا بشر امروز که در معرض انواع رسانه ها ودیدگاه ها قراردارد از جنبه های فرهنگی، مثل هنر، موسیقی و سبک رفتاری، عقاید، ارزشها، انتظارات، نگرشها و مفروضات، دچار تنوع بسیار شده است. از این رو، مدیران سازمان های امروزی به شدت نیازمند برخورداری از مهارت کنترل تعارضات و تناقضات فرهنگی هستند تا در راستای سازگاری و تعدیل مؤثر تفاوت های فرهنگی اقدام کنند. واقعیت این است که هوش فرهنگی سازمان از طریق حاکمیت فرهنگ سازمانی رقابتی و متکثر تأمین شده و این امر ظرفیت های توسعه و پیشرفت سازمانی را صدچندان می کند. نگاهی به ساختارهای فرهنگی شرکت های موفق امروز دنیا این حقیقت را آشکارتر می کند.