انجمن های صنفی و تخصصی در صورت گسترش و تقویت می تواند نقش مهی در این راستا برعهده بگیرند و از طریق ارتباط با نهادهای قانونی نظیر مجلس و وزراتخانه ها و سازمانهای ذیربط در تقویت جایگاه قانونی بخش روابط عمومی و شاغلان آن تاثیر گذار باشند.

کار روابط عمومی فراتر از کارهای ستادی و اداری است، به لحاظ اینکه اساساً پیچیده تر بوده و با افکار عمومی و رسانه ها و مردم و فعالیت های برون درون سازمان مرتبط می شود. به همین علت افراد شاغل در این مجموعه باید روحیه ارتباطی وعلاقمندی و انگیزه بیشتری نسبت به سایرین در سازمان برا ی انجام کارآن را داشته باشند.

از سویی اینکه به دلیل اینکه در فضای کار تخصصی که در حوزه مدیر کل و مشاور روابط عمومی صورت می گیرد، نگاه تخصصی به همه مسائل لازم است، چنانکه در حوزه های ارتباطات، روان شناسی و جامعه شناسی سیاسی و تحلیل باید ورود کند و این فعالیت هایی پیچیده و حساس هستند وکار ی ساده نیست. لذا تخصص و انجام کار حرفه ای وسختی کار را برای روابط عمومی ها درپی دارد.

علیرغم این مسایل و مشکلات و سختی هایی که در حوزه کاری روابط عمومی ها شاهد آن هستیم، حقوق و مزایای شاغلان این بخش تفاوتی با سایر کا رکنان سازمان ندارد و گاهی حتی کمتر هم است و همچنین نگاه مدیران ارشد سازمان، نگاه دقیقی به پیچیدگی های کاری روابط عمومی ها نیست. در واقع کار روابط عمومی در قالب ۸ ساعت کار اداری خلاصه نمی شود چرا که پاسخگویی در این حیطه ۲۴ ساعته است و هر زمان از شبانه روز که به دلیل حساسیت کاری نیاز باشد کارشناسان و مدیران روابط عمومی باید در ارتباط با رسانه ها و بیان پاسخ های شفاف صحیح به افکار عمومی آماده باشند.

همه اینها در شرایطی است که حقوق و مزایا و کاهش زمان خدمت برا ی کارکنان بخش روابط عمومی ها تعریف نشده است. لازم به ذکر است که کار روابط عمومی از لحاظ ساختاری و عمومی نیز با رسانه ها تفاوت هایی دارد. وجود قانون مطبوعات تا حدودی حد و مرزها را مشخص می کند اما حقوق روابط عمومی ها همچنان در ساختار اداری دیده می شود و به عنوان یک شغل آزاد و مستقل دیده نشده است و جایی نیست که پیگیر حقوق صنفی شاغلان این حرفه باشد. این در حالی است که د ردنیا به سمت تشکیل آژانس های خصوصی روابط عمومی رفته اند اما در ایران روابط عمومی ها همچنان دولتی هستند و موسسه مستقل روابط عمومی که بتواند کار تشکیلاتی و صنفی روابط عمومی ها را به سرانجام رساند نداریم.

انجمن های صنفی و تخصصی در صورت گسترش و تقویت می تواند نقش مهی در این راستا برعهده بگیرند و از طریق ارتباط با نهادهای قانونی نظیر مجلس و وزراتخانه ها و سازمانهای ذیربط در تقویت جایگاه قانونی بخش روابط عمومی و شاغلان آن تاثیر گذار باشند. به لحاظ گستردگی و تنوع مسئولیت ها و فعالیتهای روابط عمومی که گاهی تا ۳۰ مورد نیز می رسد و شامل بخش هایی نظیر افکار سنجی، نشر، مطالعات میدانی، پژوهش، ارتباط با رسانه ها، فعالیتهای فضای مجازی و سایت های اینترنتی و شبکه های تقویت شده و… می شود که رصد و پایش همه این فعالیت ها از سوی واحد روابط عمومی برای سازمان نیازمند گذاشتن زمان زیاد و سختی و استرس فراوانی است.

در واقع روابط عمومی کاری چند وجهی است و انگیزه کافی لازم را می طلبد و تا حمایت نشود و انگیزه های مادی و معنوی برای آن تعریف نگردد امیدی به تحول این حرفه نمی توان داشت.