انا لله و انا الیه راجعون
صبا به لطف بگو دامغانی میرزا را
که عشق و مهر و متانت تو داده ای ما را
تو منشا همه خیر و صفا و مرحمتی
دریغ مدار ز یاران تو روی زیبا را
جمیع اهل ادب چشم در رهت دارند
تو پرسشی نکنی از چه جمع آنها را
مگر چه شد که تو ای یار نازنین کویر
به بارشی نکنی سبز دشت و صحرا را
به حسن و لطف و نظر سالهاست دل بردی
به دام و بند محبت تمام اعضا را
کنون که دل شکسته و محتاج روی ماه توایم
وفا نما و نظر دوستان تنها را
غمین مباش از این بی وفایی یاران
که رسم مهر و وفا نیست کار دنیا را
مطهری به نژاد و نژاده ای در اصل
مبرهن است سخن دوستان دانا را
تو میرزای شریفی تو مهربان یاری
حقیقت است و حقیقی سروده اینها را
به یاد همیشه استاد، میرزای رابط عمومی ایران
در حالی در پایان این شب تلخ این نوشته را می نویسم که درگیر مراسم خاکسپاری فردا و مهیا کردن خانه ابدی استادی تکرار ناشدنی از جنس روابط عمومی در قطعه نام اوران هستیم.استادی که به حق اسوه اخلاق و ادب و از نظر علمی اقای روابط عمومی این حوزه بود.دلش به وسعت دریا و محرم راز بزرگ و کوچک ،همکار و دانشجو و خلاصه همه عزیزانی بود که به دنبال پناهی می گشتند و چه جایی بهتر از خانه استاد.
بسیار خوشحال از موفقیت همه و اندک دل شکسته شاید از دوستان.همیشه بخشنده و مهربان و بدون هیچ بغض و کینه.از تجارب سالیان دورش بدون هیچگونه چشمداشت کمک میکرد و دلش از این بابت شاد بود.
دلم آنچنان غمگین است که واژه ها نمیتواند به هیچ وجه آرامم کند لیکن در این لحظات آخر و قبل از وداع توانم بیش از این نیست استاد عزیزم. بپذیر و حلال کن زحمات بیست ساله را هر چند که ….
دکتر محمدرضا حقیقی
دبیر انجمن روابط عمومی ایران
