سازمان دامپزشکی کشور قبل از بالادستی خود، به لزوم تلفیق روابط عمومی و امور بین‌الملل رسیده و با ایجاد دفتر سازمان‌های تخصصی، روابط عمومی و بین‌الملل خشت اول را هوشمندانه بنا نهاد
به گزارش پایگاه خبری هنر هشتم، به نقل از حکیم مهر، یادداشتی از دکتر علی منصوبی، شاغل در سازمان دامپزشکی کشور:
به بهانه ادغام روابط عمومی و امور بین‌الملل وزارت جهاد کشاورزی
تحول هوشمندانه یا تجمیع عامدانه
وقتی خبر تعیین سرپرست مرکز روابط عمومی و امور بین‌الملل وزارت جهاد کشاورزی در آستانه روز خبرنگار رسانه‌ای شد، بسیاری از جمله خودم آن را اشتباهی در تنظیم خبر دانستیم، چرا که هنوز کمتر از چهار ماه از انتصاب سرپرست جدید مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی نگذشته بود و اگر بنا بر تغییری هم بود، در دفتر بین‌الملل و سازمان‌های تخصصی وزارتخانه بیشتر قابل انتظار بود؛ اما حکم وزیر امضا شده بود و لازم‌الاجرا …
قطعاً این ادغام مخالفان و موافقان خود را داشته است. متاسفانه در کشور ما به‌شکل سنتی همواره در مقابل تغییر در همه ابعاد مقاومت وجود دارد، چراکه تغییر را موجب اتلاف وقت، هزینه و آرامش سازمانی دانسته و آن را برهم زننده ثبات و عادت‌های قبلی می‌پندارند، حال اینکه تغییر همراه با تحول آگاهانه، یکی از ابزار مدیریتی است که اگر با درایت، برنامه‌ریزی و نقشه راه صورت پذیرد، موجب شکوفایی، بهبود و ارتقای بهره‌وری هر تشکیلاتی می‌شود. هرچند معمولا برخی از تغییرات صرفاً بر اساس هیجانات، مصلحت شخصی و تصمیمات عجولانه است که نه تنها ثمری ندارد، بلکه همان کارکردهای قبلی را هم مختل می‌کند؛ اکنون بنا را بر نگاه مثبت به این تغییر گذاشته و با رویکردی امیدوارانه پیرامون این تصمیم جسورانه به مواردی اشاره می‌نمایم.
امروزه اهمیت و جایگاه ارتباطات ( (Communications به معنای عام کلمه بر هیچ‌کسی پوشیده نیست. در زمانه‌ای که یک توئیت می‌تواند حکومتی را تغییر دهد، در زمانه‌ای که یک پست تصویری اینستاگرامی می‌تواند همه معادلات اقتصادی دنیا را بر هم بریزد، در زمانه‌ای که هر تلفن همراه هوشمندی هم نوشتار، هم صدا و هم تصویر را در هر زمان و مکان ثبت می‌کند و در ثانیه‌ای می‌تواند به میلیون‌ها نفر انتقال دهد، ساده‌انگاری است که بخواهیم خود را فقط در پیله تئوری‌ها، واژه‌های ارتباطی و دانسته‌های قدیمی و پشت درب‌های بسته محبوس کنیم و واقعیت‌های موجود را نادیده بگیریم. به عنوان مثال اقلیتی ناآشنا هنوز که هنوز است، تشکیلات روابط عمومی (Public Relations) را در ساختارهای سازمانی اعم از دولتی یا خصوصی به‌خاطر واژه «عمومی» آن سهل ممتنع دانسته و با آن برخوردی منفعلانه، غیرفنی و صرفاً اداری می‌نمایند، در حالی‌که علمی‌ترین و فنی‌ترین تشکیلات هم نمی‌تواند بدون بهره‌گیری از دانش روز ارتباطات به صورت منسجم و پویا در عرصه ملی و بین‌المللی ادامه حیات داده و دیر یا زود محکوم به شکست است. حتی کار به جایی رسیده است که یک مرکز اطلاع‌رسانی یا بنگاه خبری حرفه‌ای نمی‌تواند بدون بهره‌مندی از متخصصان و کارشناسان موضوعی مرتبط با هر خبر، تاثیر و نفوذ خود را بر گیرنده پیام بگذارد. در واقع در این کارزار بی‌رحم و نفس‌گیر رقابت رسانه‌ای در فضاهای مجازی و شبکه‌های اجتماعی (Social Media) ، حداقل آشنایی کاربردی با ابزار و نرم‌افزارهای رایانه‌ای و یک زبان بین‌المللی را طلب کرده و از الزامات همه فعالان و بهره‌برداران عرصه ارتباطات است.
چند سال پیش ضرورتی در سازمان دامپزشکی کشور به عنوان یک سازمان تخصصی از یک‌سو و تنها نماینده و مرجع قانونی و حاکمیتی مورد قبول سازمان‌های بین‌المللی و جهانی از جمله سازمان جهانی بهداشت دام OIE ،سازمان خواربار کشاورزی FAO و… احساس شد. در این راستا این سازمان قبل از بالادستی خود، یعنی وزارت جهاد کشاورزی به لزوم این تغییر مهم که همانا تلفیق روابط عمومی و امور بین‌الملل بود رسیده و با ایجاد دفتر سازمان‌های تخصصی، روابط عمومی و بین‌الملل خشت اول را هوشمندانه بنا نهاد. شاید در ابتدا این ادغام کمی نامانوس به نظر می‌رسید، اما به‌تدریج با گذشت زمان و رفع برخی چالش‌ها و نواقص از یک سو و حصول برخی دستاوردهای قابل اعتنا موجب شد که هم عملکرد روابط عمومی سازمان بهبود یافته و هم در ابعاد بین‌المللی هم به اهداف مورد انتظار نزدیک‌تر شود.
اکنون در ابعادی بسیار بزرگتر و وسیع‌تر، قرار است مرکز روابط عمومی و امور بین‌الملل وزارت جهاد کشاورزی هم وارد چنین مسیری شود هرچند این راه بسیار سخت‌تر خواهد بود. فرض را بر این گذاشته ایم که این ادغام صرفاً یک ادغام تشکیلاتی و نمایشی نمی باشد. فرض را بر این گذاشته ایم که تنها نقطه مشترک این ادغام رئیس آن نبوده و قرار است کاری شود کارستان که حتی الگویی مناسب برای سایر وزارتخانه‌ها و سازمان‌ها هم باشد. البته شاید یکی از چالش‌ها و بهانه‌های رایج این تحول، فرصت کمتر از یک سال مانده تا دولت جدید باشد، اما می‌توان با انجام برخی اقدامات اساسی، پایه‌های محکمی را ایجاد کرده و کار را برای دولتمردان بعدی به نوعی تکلیف و تسهیل نمود که راهی جز ادامه آن را نداشته باشند. یکی از اقدامات که شاید در نگاه اول مهم جلوه نکند، تجمیع فیزیکی و مکانی هر دو تشکیلات قبلی می‌باشد که می‌تواند تاثیر بسزایی در نظارت مدیریتی و پیشبرد امور داشته باشد. در گام بعدی رصد و پالایش مجدد همه نیروهای انسانی شاغل در هر دو عرصه بین‌الملل و روابط عمومی صورت گرفته و سعی شود، چینش جدیدی در سپردن مسئولیت‌ها صورت پذیرد تا به تدریج نوعی تلفیق، همپوشانی، انسجام و همگرایی ساختاری شکل پذیرد. در گام بعدی هم تلاش شود به تدریج نگاه و عملکرد جزیره‌ای زدوده شده، که خود مهمترین آفت چنین تحولاتی است. و کلام آخر اینکه اعتدال و انصاف در توجه یکسان به هر دو مقوله‌ی روابط عمومی و بین‌الملل توسط مدیران فراموش نشود. هرچند گام‌های بسیار دیگری هم باقی مانده است، اما نه در حوصله‌ی این یادداشت است و نه در ظرفیت دانسته‌های بنده …
