به گزارش پایگاه خبری روابط عمومی هنر هشتم، به نقل از پایگاه اطلاع رسانی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، به استناد این پژوهش، یکی­ از دغدغه‌­های اصلی تمام سازمان­های رسانه‌­ای و ارتباط جمعی و دانشگاهیان حوزه مطالعات رسانه، تدوین تئوری و الگوی هنجاری برای ترسیمِ نقشه راهبری رسانه در سپهر رسانه‌­ای است. تا به امروز، سیطره ادبیات تجدّدی و غرب محور از سویی و فقدان ادبیات رقیبِ قابل اعتنا از سوی دیگر، موجب شده که نظریات هنجاری ارائه شده، برای تمامی رسانه­‌های جهان، تقریباٌ واحد بوده و هدف واحدی را دنبال کنند. به‌زعم پژوهشگران این تحقیق، چنین فراروایتی، تفاوت‌های آشکار فرهنگی، عقیدتی و اجتماعی موجود در جوامع گوناگون را که می‌­توانست زمینه‌ساز و مبنای تدوین نظریه هنجاری خاص و بومی آن جوامع باشد؛ نادیده گرفته است؛ اما امروزه در پرتو توجه به تنوع فرهنگی جوامع و ارزش نهادن به تفاوتها و روایت‌های محلی، کمابیش این فرصت برای جوامع و رسانه‌­های بومی فراهم شده تا نظریه هنجاری خاص خود را بر اساس نوع جهان­ بینی، ارزش­ها، نگرش­ها، شاخصه­‌های فرهنگی و اجتماعی بومی خود، تدارک دیده و ارائه نمایند.

حسن خجسته و ظهیر احمدی، پژوهشگران این اثر تصریح می‌کنند با توجه به این مبانی و نیز ضرورت بازطراحی و تدوین نظریه بومی و ملی در این پژوهش درصددیم تا با تحلیل تجارب بیش از ۳۰ ساله در سازمان رسانه‌­ای ­جمهوری اسلامی ­ایران از یک طرف، بررسی اسناد بالادستی مورد استناد و استفاده در سازمان صداوسیما و بایدها و نبایدهای مستنبط از آنها و مسئولیت­‌های  چهارگانه این رسانه در پیشگاه­ خداوند (دین و شریعت)، مردم (مخاطبان)، نظام و محیط  زیست و طبیعت و بازخوردی که از مخاطبان این رسانه، به مثابه یک دوست، دریافت شده است و نیز براساس مشاهدات عینی و مشاهده­‌های مشارکت آمیز در فرایند تبدیل شدن هنجارها به سیاستگذاری و تولید و پخش پیام، انجام مصاحبه‌­های متمرکز و عمیق از دست­‌اندرکاران رسانه و همچنین با بررسی و اهتمام به بازخوردگیری از مخاطبان رسانه ملی- که در گزارش‌های نظرسنجی و اثرسنجی و نیز اظهار نظر مخاطبان دیده می­شود- مبانی و اصول نظریه و الگوی بومی پیشنهادی برای هنجار رسانه‌­ای جمهوری اسلامی ایران، استنباط و استخراج نموده و در پایان به نمونه‌هایی از این هنجارها و «بایدها و نبایدهای» این نظریه اشاره نمائیم.

به استناد این تحقیق، دو مبنای «مشروعِ مقبول»و «مقبولِ مشروع» تعیین‌کننده اصول و خط سیر و حرکت نظام هنجار رسانه­ای جمهوری اسلامی ایران بوده و هست و بدیهی است که در آینده نیز با ارائه مدون نظریه هنجاری رسانه جمهوری اسلامی ایران، با دقت و آگاهی بیشتر، همین مبانی و اصول تعیین کننده نقشه راه حرکت رسانه ملی خواهد بود.

منظور پژوهشگران در این پژوهش از مبنای «مشروعِ مقبول» این است که تمام ساختارها، قالب­های برنامه‌سازی و محتواهای برنامه­های رسانه ملی (همه شبکه­‌های رادیویی و تلویزیونی) و اهداف آن از مرحله پیش تولید و تولید گرفته تا مرحله پخش، باید در محدوده هنجارها و مقررات متشرعین جامعه بوده و شرع مقدس وعلاوه بر آن باید اصل «مقبولیت عام»(پذیرش عموم یا اکثریت مخاطبان جامعه) هم در آن لحاظ شود.

  منظور از مبنای «مقبول  مشروع» این است که تمام محتواهای برنامه‌ها و اهداف آنها علاوه بر اینکه باید مقبولیت عام و پذیرش عموم مخاطبان را داشته باشد؛ باید از «اصل مشروع بودن» هم تبعیت کند؛ یعنی در این مورد، مقبولیت و پذیرش عموم مخاطبان متشرع مد نظر است.